Visie

Veranderen is voor een mens één van de moeilijkste dingen. We worden aangestuurd door oneindig veel automatische patronen in denken, voelen en doen. Patronen die zich aan ons bewuste zicht onttrekken. Een heel werk dus om ze bovenwater te krijgen. Klachten kunnen de weg wijzen naar daar waar het wringt. Therapie is hard werken waarbij we voor succes je toegewijde volhardende inspanning nodig hebben.

Ik heb affiniteit met het begrip ‘verantwoordelijkheid’. Het is in mijn manier van leven en werken een sleutelbegrip. Er zit het woord ‘antwoord’ in. Wat je meemaakt in je leven heb je voor het overgrote deel niet in de hand, het ántwoord dat je daarop geeft wel. Therapie gaat ook over het aanvaarden van die verantwoordelijkheid. Samen schaven aan je persoonlijke antwoorden op de dingen die je in je leven tegenkomt. Komen tot antwoorden die werken. Antwoorden ook die passen bij je waarden, bij wat voor jou wezenlijk is in je leven, waar je met je leven naartoe wilt.

Verantwoordelijkheid gaat naast ‘de mogelijkheid om te antwoorden’ ook over je toeleggen op ons werk, je eraan verbinden. Het is een noodzakelijke voorwaarde om de therapie te laten slagen.

In een komisch, ietwat sarcastisch boekje van Martin Appelo met de humoristische titel ‘47 redenen om niet in therapie te gaan’, benoemt Appelo dat het woord 'therapeut' oorspronkelijk zoiets betekent als begeleider. Dus niet iemand die een wonder kan verrichten, een ander beter kan maken of andermans problemen kan wegnemen. Therapie is eerder samen op pad gaan, waarbij de therapeut de gidsende reisgenoot is die een tijdje meeloopt, je helpt je weg te vinden, waarna het werk niet klaar is maar je genoeg wegwijs bent om zelfstandig je pad te vervolgen.

Tot zo ver wat gedachten. Het geeft je mogelijk een impressie van hoe ik kijk en hoe dat mijn manier van werken kleurt.